ခ်စ္သူရယ္.. ကမာၻတစ္ဖက္ျခားလို ့

တို ့နွစ္ေယာက္ေ၀းခဲ့ျကတယ္ေနာ္..။

လက္ျခင္းခ်ိတ္ျပီး...

တားစီးထားတဲ့ တံတိုင္းျကီး ကိုေက်ာိျဖတ္ရေအာင္လည္း..

ကိုယ့္ ရဲ ့ အနားမွာ...

အားေပးမယ့္ခ်စ္သူမွမရွိတာ...။

ေ၀းေနတယ္ဆိုေပမယ့္

ကိုယ္မင္းကို မျမဲ အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့

ျမင္ေယာင္မိပါတယ္...။

အေ၀းဆံုးကိုေရာက္ေနေပမယ့္

စိတ္ထဲမွာ ေတာ့

မင္းကငါ့ရဲ ့ေဘးမွာ အျမဲရွိေနတယ္..။

စိတ္ကူးလား

အရိပ္လား ဆိုတာ မသိေပမယ့္

မင္းပံုရိပ္ေျပာက္ကြယ္သြားခ်ိန္

နွလံုးသားက နာက်င္မတက္ပါပဲ..။

အခ်စ္ဆိုတာကို

တို ့ႏွစ္ေယာက္ကိုးကြယ္ျပီးမွာေတာ့

မင္းနဲ ့တို ့ရဲ ့

အခ်စ္က်မ္းစာ ကိုခ်ေရးရဳံပဲရွိေတာ့တာေပါ့

ကိုယ္ေမွ်ာက္လင့္ခ်က္တစ္ခုနဲ ့

ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါတယ္...

ျပန္လာမယ့္ေန ့ကိုလက္ခ်ိဳး ေရးေနရင္နဲ ့

မ်က္၀န္းထဲက မ်က္ရည္ေတြ

ေခ်ာင္းေရ အမွ် စီးဆင္း ေနတယ္..။

ခ်စ္သူရယ္...

အလြမ္းေတြကို ေျဖသိမ့္ဖို ့

မင္းရဲ ့ ေမြး ေန ့မွာ..

ဒီကဗ်ာေလးကို လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ပါရေစေနာ္...။(ရဲရင့္ေခါင္)

တို ့မင္းကို သိပ္ခ်စ္ခဲ့တယ္ခ်စ္သူ....

ဒါေပမယ့္မင္းကိုယ့္ကို နားမလည္းေပးခဲ့ဘူး...

တို ့မင္းကို အစြမ္းကုန္ေပးဆပ္ခဲ့တယ္ ခ်စ္သူ..

ဒါေပမယ့္ မင္းကိုယ့္ကို အေလးမထားခဲ့ဘူး..

တို ့မင္းကို ေပ်ာ္ရြင္မူ အလင္းေရာင္ေတြေပးခဲ့တယ္ခ်စ္သူ..

မင္းကိုယ္တိုင္ လိုက္ကာခ်ခဲ့တယ္ေနာ္...။

တို ့မင္းတစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ သစၥာရွိရွိခ်စ္ခဲ့တယ္..

ဒါေပမယ့္ မင္းကိုယ္တိုင္သစၥာတ၇ား ကို ေျမာင္းထဲလြင့္ပစ္ခဲ့တယ္ေနာ္..။

ကိုယ့္ခ်စ္ေတြဟာ မင္းႏွလံုးသား စီကို

ေအးျမတဲ့ေလေျကာင္းတစ္ခု ျဖစ္ ဦးတည္တိုက္ခတ္ေနေပမယ့္

မင္းကိုယ္တိုင္ ႏွလံုးသား ျပတင္ေပါက္ကို lock ခ်ခဲ့တယ္ေနာ္...။

ကိုယ္နာလည္းပါျပီး ခ်စ္သူရယ္..

မင္းဟာ ကိုယ့္အခ်စ္နဲ ့မတန္ ဘူးဆိုတာကိုေပါ့...

ကိုယ့္ ႏွလံုးသားမွာေရးထားတဲ ့ မင္းနာမည္ကို

ညေနမွာတိုက္တဲ့ ေလေျပနဲ ့အတူ

အေ၀းကို စြန္ ့ပစ္လိုက္ေတာ့မယ္ခ်စ္သူ....။        ။ (ရဲရင့္ေခါင္)